همیشه که قرار نیست از معماری و ساختمان بنویسم، امروز در سایت نشنال جئوگرافیک عکسی را دیدم که جالب بود برایم و تصمیم گرفتم بازنشرش کنم. در این تصویر فیل هایی را می بینیم که بدون مقصد خاصی و آزادانه در یک پارک ملی در کشور کنیا پرسه می زنند.
شاید گاهی اوقات که از تکاپو خسته شده ایم بهتر باشد تا انرژی بیهوده مصرف نکنیم و آزادانه در حوالی خودمان پرسه بزنیم.
عکس گرفته شده توسط: Giordano Mazzolini، برای مشاهده عکس های بیشتری از او بر روی اسمش کلیک کنید.
چند روزی است که کتاب کم عمق ها را دست گرفته ام.
موضوع اصلی کتاب بررسی تاثیر اینترنت و فضای دیجیتال بر مغز ماست. قبل تر از این از نظریات افراد مختلفی در مورد تاثیر تکنولوژی های جدید بر نحوه تفکر انسان را شنیده بودم و این کتاب را در ادامه آن مطالعه می کنم. در دنیایی که خواه یا ناخواه زندگیمان آمیخته با اینترنت است مطالعه چنین کتابی که می تواند باعث استفاده آگاهانه تر ما از ابزارهای جدید شود بسیار ارزشمند است.
مترجم کتاب امیر سپهرام است و نشر مازیار آن را منتشر کرده است. از طریق این لینک می توانید کتاب را تهیه کنید.
در ادامه مطلب قسمتی از مقدمه مترجم را با هم میخوانیم:
الان که به این وبلاگ نگاه می کنم می بینم که در سال گذشته آن طور که باید پیش نرفته ام، نه این که تنبلی کرده باشم و یا وقتم را هدر داده باشم بلکه تعداد فعالیت های مختلف مانع آن شد تا آن طور که باید در زمینه های مورد نظرم فعالیت کنم. به قول یکی از دوستان، من در چندین جبهه در حال جنگ هستم!
عمیقا معتقدم که هر پدیده و رویدادی حاصل یک روند است و روندها در طول زمان شکل می گیرند و آینده را می سازند، به همین دلیل فکر می کنم در سال جدید اتفاق عجیب و غریبی نخواهد افتاد ولی امیدوارم بتوانم روند زندگی ام را به سمت مورد نظرم هدایت کنم.
برای این کار اولین کاری که می کنم "هرس کردن خودم است."
همه زوائد را حذف می کنم، گوشی ام را خلوت می کنم، کتابخانه ام را خلوت می کنم، حساسیتی برای حذف کردن فایل هایی که شاید سال هاست با آن ها کاری نداشته ام و فقط به دلیل این که روزی به دردم خواهد خورد نخواهم داشت، در "نه" گفتن به پیشنهاد ها و درخواست های دیگران راحت تر هستم و امیدوارم که بتوانم بر روی زمینه های واقعا مورد نیازم متمرکز شوم و توجهم را مدیریت کنم.
سال گذشته همین موقع به لطف محمدرضا شعبانعلی عزیز برای دوازده ماه آینده خودم سیاست گذاری هایی را انجام دادم، در تحقق آن کاملا موفق نبودم ولی وجود آن ها نیز خالی از لطف نبود، حداقل فایده آن این بود که امسال با دید بهتری به دوازده ماه آینده نگاه می کنم.
پس پیش به سوی روزهای آتی و "هرس کردن" :)
